tussen deur en vloer
is een dunne lijn van licht
en voetstappen aan de andere
kant […]

een dunne lijn van licht ∙ un trait très fin de lumière is de titel van een nieuw boek met gedichten van Jean Portante. Hij groeide op in de staalmijnenstad Differdange, Luxembourg, met Italiaans als moedertaal. Voor het literaire werk koos hij voor zijn geadopteerde taal, het Frans, steen op steen met een houten constructie.

De gekozen gedichten zijn ontstaan aan het begin van deze eeuw en na ‘de aardbeving’. Op 6 april 2009 werd het Italiaanse dorp San Demetro verwoest door een vernietigende aardbeving. Het dorp, dicht bij Aquilla in de Abruzzen, een streek in Midden-Italië, was de plaats van zijn voorvaders en waar hij een deel van zijn kinderjaren doorbracht. De meeste gebouwen staan er nog, verlaten, echter volstrekt onveilig. Huizen zonder ziel. Spookhuizen. Schaduwen van zichzelf. Deze dramatische gebeurtenis resoneert in zijn werk.

De beelden in het boek staan in laagjes, waardoor het ene weerklinkt in de andere.

Eigenzinnige letters worden gecreëerd door letters te schrijven met een veel te grote onhandige kwast en ze daarna met linosnede te reproduceren, met de schijn van losjes en spontaan schrijven.

Schoonheid, niet direct opgemerkt door hun bescheiden voorkomen, bezitten individualiteit en een wonderlijk sterke uitstraling.

[…] zoals de planten van prévert
die alleen houden van de schaduw omdat
het licht hun bereikt uit de hand van de kunstenaar […]

een dunne lijn van licht ∙ un trait très fin de lumière is een bibliofiele uitgave, in een oplage van 30 exemplaren, met daarin opgenomen vier gedichten van Jean Portante. De gedichten, vertaald door Katarina Rudebeck, zijn zowel in het Nederlands als in het Frans afgedrukt.