Het is ruim vijfendertig jaar geleden dat ik in museum Plantijn Moretus in Antwerpen het sonnet van Plantijn drukte. Zelf het zetsel geïnkt met een met paardenhaar gevulde tampon en zelf afgedrukt op zo’n oude houten pers. Ik vond het magisch! Vanaf dat moment begon ik te begrijpen hoe groot de invloed van de drukpers op de samenleving is en was. Hoe Luther slim gebruik maakte van de verworvenheden van zijn tijd en dat we ruim 500 jaar met dezelfde techniek hebben gewerkt. In mijn Leidse omgeving liet de boekhistoricus Bert van Selm mij kennis maken met Gerard Post van der Molen en al snel vond ik drukinkt de lekkerste geur die er bestond. Een paar jaar later kreeg ik m’n eigen pers, een kleine Monopoldegel. De naam voor mijn margedrukkerij werd: De Baaierd. Een mooi oud Hollands woord met meerdere betekenissen; de oerknal, de chaos waaruit alles ontstaat. Een warboel, een veelheid van dingen, maar de baaierd kan ook een rustplaats, een gastvrije herberg zijn. 

Inmiddels zijn we jaren, verbouwingen en verhuizingen verder. De persen staan, na een mooie Deense tijd, weer in Nederland. 

Ik druk op een kleine Monopol degel en een grote Kempewerk proefpers met een drukformaat 50 × 70.