Jim groeit op in het gezin van haar tante. Elke naam heeft voor haar een kleur, vioolspelen is haar passie. Wie haar vader is, is niet bekend en op vragen over het leven en de dood van haar vrijgevochten moeder krijgt ze geen antwoord. Na de zoveelste ruzie besluit ze van huis weg te lopen. Zo belandt ze als veertienjarige in een kraakpand, tussen activisten en wereldverbeteraars, in de stad waar ooit haar moeder woonde. Ze maakt er vriendinnen en vrienden, en gaandeweg ontdekt ze steeds meer sporen van het verleden van haar moeder. Een naam die daarbij telkens opduikt is Welmoed.

‘Wat is dat eigenlijk voor interview?’

‘Het ging geloof ik om utopische woongemeenschappen, vooral hoe er met de vrije liefde omgegaan werd. Maar wat maakt dat nu uit? Welmoed leefde met mijn moeder, daarom wil ik het horen.’

‘Daarom wil ik het juist niet horen. Die Welmoed heeft ons al genoeg ellende bezorgd. Als je moeder haar niet had ontmoet, had ze nog geleefd.’

In deze roman worden verschillende verhaallijnen door elkaar gesponnen, over de eigenzinnige Jim en over haar moeder die actief was in de feministische jaren tachtig.