Francesco Petrarca beschreef in 1336 zijn beklimming van de Mont Ventoux als een symbolische, bijna spirituele ervaring. Hij beklom de berg uit verlangen naar uitzicht en kennis, samen met zijn broer. Boven aangekomen las hij toevallig een passage uit Augustinus, waarin werd benadrukt dat men eerder in zichzelf omhoog moet stijgen dan in de buitenwereld.
De tocht werd zo een allegorie voor innerlijke groei: de fysieke klim stond voor de morele en geestelijke inspanning om een beter mens te worden. Petrarca’s verslag geldt daarom als een vroeg voorbeeld van renaissance-humanisme, waarin persoonlijke ervaring en zelfreflectie centraal staan.

De tekst werd voor deze uitgave vertaald door Vincent Hunink, die ook het nawoord schreef.

De oplage bestaat uit 60 exemplaren (Arabisch genummerd, in halflinnen band) plus XVIII exemplaren (Romeins genummerd, in halfperkamenten band).