Wie het boek ter hand neemt ziet zichzelf meteen weerspiegeld in de opmerkelijk hoogglanzende zilveren boekband. Een uitgestanste driehoek in het voorplat geeft al iets van de inhoud van het boek prijs: een jarenlange correspondentie van Irene Verbeek met Juliën de Vignal.

Beelden verhalen over het eiland Middagh, waar dieren dag en nacht Irene Verbeek vergezellen. Deze kleurige houtsneden kennen een krachtig soort expressionisme en zijn gedrukt op de Frankenthaler cilinderpers. Resten losse vellen papier, verschillend van structuur en formaat worden met de Japanse bindwijze bijeengehouden. Het formaat verwijst naar het kunsttijdschrift Wendingen uit 1921 en het Japanse tatami matje.

Irene Verbeek: Mijn boek dient met de klok mee gedraaid te worden om mijn beelden en De Vignals teksten te lezen en te ondergaan.