In de zomer van 2021 verscheen bij uitgeverij Van Oorschot Het Schriftje uit Bor, de vertaling van Bori Notesz, de laatste gedichten van de Hongaar Miklós Radnóti (1909–1944). Hij schreef ze tijdens zijn dwangarbeid en de daaropvolgende dodenmars; het onooglijke schriftje werd bijna twee jaar later aangetroffen op zijn lichaam in een massagraf. Hij was met een nekschot afgemaakt.

Het schriftje is inmiddels een monument van de holocaust, de gedichten vestigden zijn naam voorgoed. Radnóti had al een grote reputatie in de vooroorlogse jaren, toen hij experimenteerde met poëtische vormen, van vrije verzen tot klassieke hexameters. Hij had vele internationale contacten, en maakte in Parijs in progressieve kringen kennis met de négritude-beweging.

Een neerslag van die belangstelling voor het exotisme is het lange gedicht ‘Ének a négerről aki a városba ment’ uit 1932, vertaald door Arjaan van Nimwegen en Orsolya Réthelyi, de vertalers van Het Schriftje uit Bor, als ‘Lied van de zwarte die naar de stad ging’.

Het gedicht is uitzonderlijk in Radnóti’s oeuvre door het Afrikaanse decor en de revolutionaire strekking – hij nam hierna vrij snel afstand tot het marxisme.

De Bucheliuspers werd vooral aangetrokken door de eerste Hongaarse uitgave uit 1934, die twintig expressionistische linosneden van Lajos Szőnyi bevat. Ze zijn in reproductie opgenomen in deze nieuwe tweetalige uitgave, die ook in vormgeving geïnspireerd is op de typografie van de jaren dertig.