De Bucheliuspers, althans haar uitbater, vertaalt wel eens wat. Toen hij een jaar of drie geleden kennis maakte met Orsolya Réthelyi, met in haar lieftallig voetspoor de hele Hongaarse poëzie, herinnerde hij zich zijn half-Hongaarse afkomst. Samen vertaalden en bezorgden zij in een spannend Intereuropees kaatsspel Miklós Radnóti’s schrijnende Schriftje uit Bor, en dit jaar verschijnt (ook bij Van Oorschot) een ruime bloemlezing uit Radnóti’s poëzie, Nachthemel, waak. Waarin opgenomen een van de laatste uitgaven van De Bucheliuspers, Lied van de zwarte die naar de stad ging.

Veel vertaalde gedichten hebben wij met pijn in het hart om verschillende redenen niet opgenomen. Zoals de cyclus Naptár (Kalender) die De Bucheliuspers dan maar zelf tweetalig heeft uitgegeven. De twaalf almanak-gedichten zijn de laatste die Radnóti zelf nog gedrukt heeft gezien, in een afzonderlijk uitgeversgeschenkje uit 1942.

Radnóti heeft veel natuurlyriek geschreven, soms met een sombere ondertoon, maar in deze niet geëngageerde versjes toont hij zich van zijn luchtigste kant – al zijn engelen en dood, zijn vaste metgezellen, ook hier nooit helemaal afwezig.

’s Nachts valt de sneeuw, een engel
die ritselt in het donker.
Dan nadert ongenood
door diepe sneeuw de dood.

Zo luidt het slot van het December-gedicht, want elke maand heeft zijn gedicht gekregen.
Hoewel vrome verwijzingen ontbreken heeft boekje veel weg van een getijdenboek, en De Bucheliuspers heeft dat in de vormgeving willen benadrukken, nu na haar afscheid van de boekdrukpers de bonte digitale wereld zich voor haar geopend heeft. Bij elke maand is een veelkleurige miniatuur opgenomen uit een 15de-eeuws handschrift en middeleeuwse vogeltjes fladderen af en aan.