De oude Buchelius, verstoken van zijn pers, rommelde wat in zijn archieven op zoek naar iets reproduceerbaars in tekst of beeld, en trof daar een aantal pentekeningen aan die geen ander doel hadden dan getekend te worden. Architectonische prenten, reflecties van dromen en fantasieën en geenszins bedoeld om ooit in drie dimensies uit te worden gevoerd, tenzij in het surrealistische pretpark Buchell World.

Tweeëntwintig impressies van wat een stad behoort te zijn: een omslotenheid, een veilige plek om te wonen en te dromen. Wat daarbinnen gebeurt onttrekt zich aan de banale, platte buitenwereld. Wat het begrip ‘stad’ ook allemaal symboliseert, voor Buchelius is een stad(je) een refugium, een plek om je terug te trekken, en bij voorkeur omgeven door wallen en grachten. Niemand mag er onuitgenodigd in. Het Duitse Zaun betekent omheining, onze tuin is een omsloten ruimte en de town is wat elke stad zou moeten zijn: omheind, een plek om te zijn, een stadje.

Dat idee komt misschien niet helemaal overeen met wat door hedendaagse sociologen, urbanologen en stadsontwikkelaars wordt verkondigd maar we hebben hier dan ook te maken met een hoogst individuele opvatting, die sinds de late Middeleeuwen niet erg in trek is. Mondain, kosmopolitisch en inclusief is die zienswijze bepaald niet, in tegendeel: ze sluit mensen buiten en komt bedenkelijk dicht bij het idee van een gesloten gemeenschap. Ter geruststelling: de tekenaar is hooguit een papieren fascist, die graag wegdroomt bij voorstellingen van een autoritaire gemeenschap naar en van zijn hand, zonder vermoeiende democratische inspraak – want hij woont daar alleen, veilig binnen muren en singelgrachten, een kleine koning leeuw in zijn persoonlijke Hollandsche Tuin.

Was het niet Italo Calvino (jazeker) die schreef dat je van een stad houdt omdat ze aan jouw speciale behoeften voldoet? En al waren Calvino’s steden onzichtbaar, hij leverde het motto van dit boekje, dat ze zichtbaar maakt.

De zwart-wit lijntekeningen werden in een uiterst kleine oplage gereproduceerd en gebonden door De Bucheliuspers, als vervolg op het inmiddels uitverkochte Stedenalfabet, die andere ode aan de Wereld van de Stad. Urbi et orbi.