Al heel lang wilde ik iets doen met een möbiusband als ondergrond voor een tekst. Een dichtvorm die daar bij uitstek geschikt voor was, dacht ik, is het rondeel (rondo, rondeau). Rondelen – in elk geval die van 12 of 13 regels – beginnen en eindigen vaak met dezelfde versregel en ik veronderstelde dat ik die regel op een moebiusband dan maar één keer hoefde af te drukken en dat je het gedicht dan tot in het oneindige door zou kunnen blijven lezen.

Ik heb héél veel rondelen gelezen als voorbereiding, maar ik heb er geeneen gevonden die ik geschikt vond voor mijn plan. Wat bleek: die eerste en laatste regels van rondelen zijn natuurlijk onderdeel van langere zinnen, ze hebben lang niet altijd precies dezelfde vorm, en ze fungeren in de langere zin ook meestal net niet op dezelfde manier — de laatste regel sluit het rondeel doorgaans echt af, zodat je hem niet óók als beginregel kunt gebruiken. Ik zou zo’n rondeel geen recht doen als ik de tekst op mijn möbiusmanier eeuwig door zou laten lopen. Uiteindelijk heb ik daarom een dichtregel van eigen hand uitgekozen, die wel bruikbaar was en die zowel bij het seizoen als bij mijn stemming paste.

Het möbiusbandje is gemaakt van naturel Nepalees geschept papier met spikkels, bedrukt (met inkjet) in het digitale lettertype Perpetua. Hetzelfde papier (maar een ander font) heb ik gebruikt voor het etiket op het doosje waarin het möbiusbandje is opgeborgen. Het bandje meet 41 cm in het rond. Het kussenvormige doosje is gemaakt van donkergrijs Zaans bord.

Een deel van de oplage is als nieuwjaarscadeautje al naar diverse mensen op weg gegaan, maar er zijn nog exemplaren over.

P.S. Zoals u hier kunt zien heeft mijn atelier een nieuwe naam: JuniPers.