Er gingen akelige geruchten over De Bucheliuspers: ineenstorting van de pers als gevolg van financieel wanbeheer en uitschakeling van de drukker wegens loodvergiftiging waren niet eens de ergste. Niets van dat alles. Na veertig jaar pielen met die kleine rotlettertjes was het wel genoeg ambachtelijkheid voor een mensenleven.

De Bucheliuspers laat voortaan haar uitgaven door derden vermenigvuldigen en als eerste boek verscheen, in een minimale oplage, het Stedenalfabet, waarin de 26 tekeningen, die de uitbater van de pers in de afgelopen jaren heeft vervaardigd en beperkt digitaal verspreid, in een fors formaat gebonden in oogstrelend marmerpapier zijn verzameld. Elke letter is een vogelvluchtplattegrond van een stad, die meestal niets met de letter te maken heeft. Zo heeft de X geen verwijzingen naar Xanten of Xanadu, maar naar de precolumbiaanse cultuur. Hoewel: het IJslandse stadje Fjællvågefjørður vertegenwoordigt de F, er is een Hellenistische metropool, het Château d’Isailles en het trotse Oberschwanstein-ob-dem-O houden zich aan hun plaats in het alfabet, net als de serene lagunestad Penezia. Dat de Q bizarre trekjes heeft zal niet verbazen en dat u ergens een Domtoren kunt aantreffen evenmin, want de Bucheliuspers is en blijft innig verbonden met haar geboorteplaats. Alleen de Z, de laatste der lettersteden, valt uit de toon en is in zwart uitgevoerd. Als rouwbetoon bij het einde van een tijdperk, of misschien als waarschuwing tegen de ontlettering.

Voor de ware letterlievenden. Voor nog geen euro per letter.