Lang voordat hij zijn officilële debuut maakte schreef Willem Wilmink (toen nog Wim) liedjes voor het Amsterdamse studentencabaret La pie qui chante (De ekster die zingt). Wilmink schreef deze liedje in kleine cahiers. Hij maakte er zelf illustraties bij. Slechts drie van deze liedjes werden later door Wilmink opgenomen in latere bundels. Deze werden wel door hem gewijzigd of van een andere titel voorzien. Ook verdween daarbij een opdracht aan Hedy D’Ancona voor wie hij een hevige, maar onbeantwoorde liefde koesterde. De rest van de Cabaretliedjes bleef ongepubliceerd. Het cahier werd door Wobke Wlmink-Klein geschonken aan het Literatuurmuseum te Den Haag.

De liedjes uit het cahier Cabaretliedjes verschijnen nu integraal in deze eenmalige uitgave. Ook alle illustraties van Wilmink zijn daarin opgenomen.
Het werd in vierkleurendruk gedrukt op geschept Zerkall-Bütten papier in een oplage van 100 genummerde exemplaren waarvan 80 voor de verkoop. Het is gestoken in een halflinnen band met platten van handgeschept Nepalees papier.

Later dit jaar zal nog een luxe editie verschijnen.