In 1997 debuteerde Menno Wigman met ’s Zomers stinken alle steden. Hij gooide direct hoge ogen als dichter, en Zwart als ­kaviaar (2001) was zijn definitieve doorbraak. Minder bekend is echter dat Wigman toen al bijna twintig jaar actief was als vertaler.

Hij vertaalde onder meer gedichten van Thomas Bernhard en Charles Baudelaire, en van de minder bekende Else Lasker-Schüler en Gottfried Benn. Het morbide, romantisch-­decadente wereldbeeld van deze Franse en Duitse schrijvers stroomt rechtstreeks over in Wigmans eigen poëzie.

Deze tekst vormt een inleiding op het vertaaloeuvre van Menno Wigman, en laat zien hoe hij de dichter kon worden die Nederland zo liefhad.

Carlijn Brouwer (1989) is vertaler uit het Frans en redacteur. Ze schrijft maandelijks columns op Schuinschrijvers.nl. ­Recente vertalingen: Kwallen hebben geen oren van Adèle ­Rosenfeld (De Bezige Bij, 2023) en Hallo hufter van Virginie ­Despentes (De Geus, 2025).