New York City 1968, ’s ochtends, John Giorno, met een hangover en verbrijzeld door één of andere drug, krijgt iemand aan de telefoon. Hij hoort al die stomme woorden aan en denkt: ‘dáár kan ik niet tegen’ en dan plotseling komt de gedachte bij hem op, ‘deze nutteloze zinnen, deze stomme woorden’, zouden een gedicht kunnen zijn.
Dit was het begin van het project Dial-A-Poem.

Men kon The Giorno Poetry Systems bellen en luisteren naar een willekeurig geselecteerd gedicht. Na het ontvangen van honderdduizenden telefoontjes brak het project van de dichter bijna de telefooncentrale van New York – wat leidde tot een diepgaand FBI-onderzoek.

this could be poetry bestaat uit drie delen: een boek bestaande uit 3 gevouwen vellen Biotop 3, 160 g/m², met afbeeldingen, als uitgangspunt ‘het aftakelen’, een vel Hahnemühle Sumi-e, 80 g/m², met tekst en vouwlijnen en een omslag van Fabriano Disegno 5, 300 g/m².

Katarina Rudebeck