‘Eenzame nachtbraker, dwalend door de straten en over de boulevards, probeer niet de tijd te ontcijferen op slechtverlichte wijzerplaten.

Geniet van het voorbijgaan van de drie enen en de weldaden die ze schenken. Dit is het holst van de nacht… Het absolute duister.’

De dichter en schrijver Robert Desnos (1900–1945) was een vooraanstaand figuur binnen het surrealisme van het inter­bellum. Vol overgave paste de taalvirtuoos het procedé van de ‘écriture automatique’ toe en hij schrok niet terug voor experimenten met verdovende middelen en hypnose om via zijn dromen toegang te krijgen tot het onderbewuste. Op veel foto’s uit die tijd staat hij een beetje slaapdronken, met donkere kringen om zijn ogen.

De speelse, veelzijdige Desnos weigert lid te worden van de communistische partij, wat eind jaren twintig leidt tot een breuk met André Breton en de surrealisten. Desnos legt zich toe op film en journalistiek, radio en reclame, en in zijn gedichten speelt muziek een steeds grotere rol. In de oorlogsjaren was hij actief in het Franse verzet. In 1944 werd hij opgepakt en gedeporteerd. Na Buchenwald en verschillende andere kampen belandde hij in mei 1945 in Theresienstadt, waar hij tragisch genoeg kort na de bevrijding van het kamp in juni aan tyfus bezweek.

Dat Desnos een bijzonder oog had voor het ongerijmde in het dagelijks leven blijkt uit een aantal absurdistische verhalen geschreven tussen 1928 en 1943, die hij ooit wilde bundelen. Ze werden pas jaren later postuum uitgegeven. Dit is een keuze uit die verrassende vertellingen.