‘Als hij niet te ver sprong, kon hij in het voorbijgaan bij de mensen naar binnen kijken, wat hem amusant leek. Vanaf de tachtigste verdieping, als hij eenmaal een flink vaartje zou hebben. Hij haalde een pakje sigaretten uit zijn zak, verwijderde de tabak uit een ervan en gooide het vloeipapiertje in de lucht. De wind stond gunstig, het papiertje woei langs de gevel.’

Tijdens de première van de verfilming van zijn boek Ik zal spuwen op jullie graf overleed Boris Vian (1920–1959) op zijn negenendertigste aan een zwak hart. Van de schijver, dichter, zanger, trompettist, schilder, uitvinder, acteur, vertaler en journalist zijn alle romans in het Nederlands vertaald. Hij schreef daarnaast ook zo’n 45 verhalen, die in originaliteit en absurditeit niet voor de romans onderdoen, en misschien zelfs beter passen bij de ‘gehaaste schrijver’ die hij was – wellicht in een poging zoveel mogelijk uit zijn korte leven te halen. ‘Hij schreef zijn verhalen zoals je een jazzstuk componeert: er wordt een thema aangekondigd, gevolgd door de variaties op dat thema, en dat allemaal in drie minuten’, aldus Vian-kenner Gilbert Pestureau.

In deze bundel zijn de twaalf meest fantasievolle verhalen van Vian bijeengebracht, die zich in hun absurditeit bewegen tussen humor en horror. De lezer maakt daarbij kennis met een aantal van de meer dan duizend personages die Boris Vian een rol liet spelen in zijn wonderlijke verbeeldingswereld.

Vertaling: Kiki Coumans